Barış ölümle geliyor. Ölüm her an yaklaşmakta, her an bir adım ötenden, her an birazcık uzağında ama yaklaşıyor. En ummadığın anda karşılıyorsun dehşetle, ölümle, katliamla. Siz hiç bir katliam gördünüz mü? Hiç insan kanında dolayı ayakkabı tabanınız kaydı ya da bir süre sonra kan pırtılaştığı için yapış yapış oldu mu? Benim oldu. Bu günün sabahında oldu. Hiç ummadığım, hiç beklemediğim, hiç ölmesini ummadığım kişileri öldürerek oldu. Bugün gecesinde saat 8.30'da uyanmak için kurmuştum alarmı. Aklımda bir katliam yoktu. Saat 10.00 da dershanem vardı, ama gitmeyecektim. Çünkü uzun süredir bu günü bekliyorduk hepimiz. Dershane diye çıkmıştım evden. İtiraf ediyorum, dershaneden kaçtım. Ama nereden bilebilirdim ki böyle olacağını. Daha önemliydi bu, öldüğümüzde bir şey ifade etmezdi ki okuduğumuz bölümler, ne de olsa biz öldükten sonra da üçgenin iç açılarının toplamı 180 olacaktı . Oysa, barış bir mirastı bizden sonra gelenlere. Üstelik çok güzel bir miras, askerler gib...